l stycznia 1951 r. został powołany zakład o nazwie Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku (obecnie Polskie Zakłady Lotnicze - Świdnik S.A.). 7 października 1954 r. osiedle przyzakładowe, liczące ok. 3,5 tyś. Mieszkańców uzyskało prawa miejskie i nazwę Świdnik. Obecnie Świdnik liczy 40 tyś. mieszkańców.

Dyplom "50-lecia Miasta Świdnika" wydawany jest w 3 klasach za spełnienie nw. warunków:

Wszelkie uwagi i zapytania należy kierować pod wyżej podany adres lub bezpośrednio do SP8CGS podczas łączności.

Świdnik, wrzesień 2004 r.

Od zarania krótkofalarstwa zachodziła potrzeba oszacowania siły odbieranych sygnałów, początkowo telegraficznych, później fonicznych. Wprowadzona została do użytku słuchowa skala oceny siły odbieranych sygnałów. Przytoczona poniżej amatorska skala oceny siły odbioru radiostacji pochodzi z publikacji SP5CM (ex SP1CM).

Widzimy, że S - meter jest dalej obarczony pewnymi błędami, lecz jest urządzeniem obiektywnym Mniejsze błędy posiada S - meter z linijką świecącą - bezinercyjną. Tabela przedstawia zaokrąglone wartości napięć kalibracyjnych dla różnych systemów .

Na rysunkach A-D /zamieszczonych poniżej/ widzimy zależność pomiędzy skalą słyszalności i mocą nadajnika. Z rysunku C możemy odczytać, że dla poprawienia raportu z S8 (uzyskanego przy mocy naszego TX=25 W) na S9 +10dB musimy podnieść moc naszego TX do 1 kW!

Gdy w złych warunkach propagacyjnych otrzymaliśmy raport S4 (TX=25 W), to aby otrzymać raport S9 + 10 dB (rys. D), moc nadajnika musi wrosnąć aż do 256 kW! Oczywiście przy tej samej antenie. Sytuacja zmienia się gdy posiadamy antenę kierunkową z pewnym zyskiem energetycznym. Przykład najlepiej ilustruje zyski wynikające z posiadania dobrej anteny.

W ciągu ostatnich miesięcy w natłoku zajęć i notorycznego braku czasu, nadszedł wreszcie czas na kolejną przygodę. Po przestudiowaniu kalendarza imprez wraz z Adamem SQ8ISG postanowiliśmy, że będzie to tym razem SP-UKF Contest, który odbył się 7/8 sierpnia. Jak zawody na UKF-ie to przydała by się jakaś górka. Od wielu lat niektórzy lubelscy krótkofalowcy znają jedno takie miejsce w okolicy, które nazywamy "górką piotrkowską". Jest to malownicze miejsce położone w miejscowości Piotrków. Górka wg GPS-a ma 321 m n.p.m. co daje dobre warunki pracy na UKF-ie w porównaniu z Lublinem. Po zebraniu całego sprzętu wraz z Adamem pędzimy w stronę Piotrkowa. Na górze, po lekkich problemach z wjazdem, znaleźliśmy miejsce na postawienie masztu i rozłożenie całego sprzętu. Sprzęt jakim dysponowaliśmy to FT100, oraz anteny: pasmo 6M - 4 elementy Yagi, 2M - 14 elementów wg DJ9BV, 70CM - 12 elementów wg SP6LB, wszystko na pneumatycznym dziesięciometrowym maszcie. Aby zejść trochę z ciężarem zrezygnowaliśmy z obrotu, aby podczas pompowania - gdyż było nas tylko trzech - nie spowodować przewrócenia masztu. Gdy nie ma obrotu, najlepiej ratować się sznurkami przyczepionymi do końców najdłuższej anteny. Oczywiście ma to swoje minusy przy obracaniu, bo trzeba się nabiegać wokół masztu aby obrócić anteny, ale trochę truchciku wokół masztu jeszcze nikomu nie zaszkodziłoJ . Mieliśmy też w planach agregat, ale dzień przed wyjazdem okazało się że nie dojechał do Lublina. W takiej sytuacji musieliśmy skupić się na akumulatorowym zasilaniu. Po uruchomieniu stacji okazało się że akumulator nie daje rady utrzymać odpowiedniego napięcia i zaczęło się główkowanie. Jeden agregat był w Zamościu - już chodziło nam po głowie, aby po niego pojechać. Na szczęście są jeszcze uczynni ludzie na tym świecie - jeden telefon Adama do Zbyszka SP8EFF i wraz z Tomkiem SP8NCG obieramy kierunek na Nałęczów, gdzie jest do odebrania agregat. Po powrocie około godziny 19 zaczynamy prace w zawodach. Na początek umówiona łączność z Tadkiem SP8DIP, który odpoczywa wraz z rodziną w górach /KN09VL/. Ogólnie pierwszego dnia bardzo słaba frekwencja na pasmach. Od czasu do czasu ratowaliśmy się robiąc łączności spod swoich znaków. W SP9/SP7 już stacje mają po 30/40 łączności na dwóch metrach, a u nas cienko. Nie dziwiliśmy się zbytnio tym, bo już nie pierwszy raz bierzemy udział w takich zawodach i wiadomo że na paśmie dwumetrowym w naszym rejonie się nie poszaleje. Wiedzieliśmy również że paliwo które zatankowaliśmy do zbiornika agregatu nie wystarczy do końca zawodów i tak dokładnie o godzinie 22 nastała cisza i ciemność. W nocy często budził nas warkot dobiegający z wierzchołka masztu. Okazało się że jest to wpadający - pod wpływem wiatru - w dość głośne drgania reflektor anteny szóstkowej. Na drugi dzień spuszczamy trochę paliwa z samochodu Adama i pomału zaczynamy drugi dzień zawodów. Przed południem zaczynają się dobre warunki w paśmie sześciometrowym i wreszcie łączności przybywa, szczególnie z Włochami. Również po chwili na horyzoncie pojawił się pojazd w którym Jarek SP8RSN i Tomek SP8NCG jadą nam na pomoc z paliwem do naszej małej elektrowni. Po zawodach z uwagi że zostało nas tylko dwóch czekała nas jeszcze jedna przygoda, a mianowicie złożenie całej instalacji antenowej - co przy dziesięciometrowym maszcie nie było łatwe...

Wyniki:

Jak wakacje, to wakacje. Tydzień po wypadzie na górkę, ekipa Klubu SP8KAF ruszyła do Rybczewic na zawody "Polny Dzień - Podlasie 2004". W tym roku organizatorem - oprócz oczywiście ZG LOK - był Klub z Białegostoku SP4KAI. Jak co roku byliśmy stacją sztabową pod tajemniczym kryptonimem Roztocze. Tegoroczny organizator lekko zmodyfikował regulamin tak, że w ciągu tych piętnastu godzin trwania zawodów, między konkurencjami zdarzały się dłuższe przerwy niż piętnaście minut, a mianowicie trzy i trwały 30 min. Na szczęście było nas parę osób i każdy miał co robić przy radiostacji. Po rozciągnięciu anten i zamocowaniu QQ na pasmo dwumetrowe, byliśmy już gotowi do akcji. Na początek ruszyliśmy na 80m SSB - przyjęcie meldunków od stacji terenowych. Później po przekazaniu meldunku zbiorczego do SP4KAI nadszedł czas na walkę w paśmie 80m i zaczęła się prawdziwa walka o miejsca. Zawsze gdy są zawody nastawiamy się na jak najlepsze miejsce, ale w tych zawodach i z taką konkurencją po prostu nie ma szans. Noc jak zwykle przypadła telegrafiście, czyli Stanisławowi SP8IOD. Po ciężkiej nocy na drugi dzień wszyscy jakoś się ogarnęli i zaczęliśmy pakować sprzęt. Oczywiście nie obyło się bez przygód, takich jak deszcz podczas instalacji i de instalacji anteny, który spotkał Janusza SP8IAU na maszcie.