Następnego dnia zamocowałem beverage 89 m (wykonany także z kabla telefonicznego a ukierunkowany na Japonię). Pierwsze 20 m anteny umieszczone były ok. 0,5 m nad ziemią, pozostała część spoczywała na gruncie. Była bardzo przydatna przy otwarciach propagacyjnych w kierunku Japonii w pasmach 160 m i 80 m. Z moich obserwacji wynikało, że w zależności od kąta pod jakim docierał sygnał, raz lepsza okazywała się K9AY, a innym razem beverage.

Podczas pierwszego pobytu w Iraku kable koncentryczne zmieniałem ręcznie, teraz postanowiłem nie powtarzać tego błędu i GP-7, Delta Loop na pasmo 80 m i Inverted V na pasmo 160 m zmieniałem przełącznikiem w skrzynce antenowej MFJ-949E lekko zmodyfikowanej. Zamiast zacisku WIRE zamontowałem gniazdo UC-1 dla trzeciej anteny. Zabrałem także z kraju dodatkowy przełącznik anten odbiorczych, aby móc korzystać z aktualnie wybranej, beverage, obu ramek K9AY lub nadawczo-odbiorczej. Podczas rozbudowy moich anten odbiorczych największy problem miałem z brakiem dostatecznej ilości przewodów koncentrycznych.

Jak zapewne koledzy doskonale się orientują okres mojej aktywności radioamatorskiej z terenu Iraku przypadł w czasie minimum aktywności Słońca w cyklu 11-letnim, więc postanowiłem to wykorzystać i od połowy listopada aż do końca mojego pobytu skoncentrować się na pasmach 40 m, 80 m, 160 m. Całość tych prac prowadzona była pod kątem startu w zawodach CQ WW DX zarówno w części fonicznej jak i telegraficznej. Niestety pech zweryfikował częściowo te plany. W dniu rozpoczęcia części fonicznej zawodów awarii uległ nadajnik transcivera. Zamiast startować w zawodach ja rozkręcałem urządzenie w celu zdiagnozowania. Uszkodzeniu uległy tranzystory drivera oraz kilka innych elementów. W tym miejscu pragnę raz jeszcze serdecznie podziękować Ryszardowi SP8ONZ oraz mojej żonie za szybkie ściągnięcie i przesyłkę do Iraku potrzebnych części. Po dwóch dniach przerwy rozpocząłem pracę na pasmach na transciverze FT-100 Rajmunda SP1RKB. Od 12 września nie pracował on w eterze ponieważ ważność jego licencji już skończyła się, a na jej przedłużenie nie było żadnych perspektyw. Jestem mu niezmiernie wdzięczny. Niestety nie mogłem działać w pasmach 160 m, 12 m, 10 m.

Po około dwóch tygodniach dotarły do mnie potrzebne podzespoły i przystąpiłem do naprawy sprzętu. Od 18 listopada znów byłem aktywny na 9 amatorskich pasmach. Szczególnie dużo chętnych było do nawiązania łączności na 160 m, 80 m, 12 m i 10 m gdzie bywały otwarcia w kierunku Europy często z bardzo silnymi sygnałami. Ostatnia dekada listopada i początek grudnia to całkiem niezłe warunki propagacyjne na wyższych pasmach co starałem się wykorzystać. Po przeprowadzeniu ponad 23.000 łączności odmówiła dalszej współpracy ostatnia zapasowa blaszko-sprężyna sztorcowego klucza telegraficznego. Sytuacja zmusiła mnie do zakończenia pracy tym kluczem, ponieważ jakość nadawania drastycznie się pogorszyła. Kolejne łączności prowadziłem przy użyciu komputera.