Od drugiej połowy sierpnia moją działalność wielokrotnie przerywały alarmy oraz częste ostrzały moździerzowe. Starałem się stosować zasadę, że w pierwszej kolejności odpowiadam stacjom polskim, QRP, DX-owym i dopiero potem pozostałym. We wrześniu, korzystając z lepszych warunków propagacyjnych, na wyższych pasmach 15-10m przebywałem dłużej, a rzadziej na pasmach 40-80 m.

Prawie cały czas pracowałem telegrafią, może poza pasmem 10 m, gdzie celowo więcej używałem SSB, aby dać szansę młodszym stażem kolegom (którzy jeszcze nie nauczyli się telegrafii). Wiele stacji prosiło o zwiększenie aktywności również na SSB, więc od połowy września częściej pracowałem tą emisją, nie zaniedbując również telegrafii. Przez pierwsze dwa miesiące znalazło się w moim logu 12,200 łączności. W październiku-listopadzie bardzo dużo QSO przeprowadziłem na skrajnych pasmach - w dzień 12-10 m, wieczorem 40-80 m korzystając z wspaniałej propagacji.

Starałem się często pracować w zależności od warunków, również DX-owo - tylko dla USA lub Japonii. Udało mi się zrobić tysiące łączności z tymi stacjami i z wieloma innymi, często bardzo egzotycznymi i odległymi. Europa była właściwie osiągalna na większości pasm przez większą część doby. Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że niewielka co prawda ilość stacji europejskich, nie umie się właściwie zachować na paśmie, a ich zasadami, którymi się kierują, to "brak jakichkolwiek zasad". Nie wnikają czy ktoś odbiera, czy nadaje, czy wywołanie jest kierunkowe, skierowane do określonych stacji, tylko wołają na upartego, przeszkadzając innym. Doświadczyłem również tego, że silna stacja z Europy, ustawiała się na mojej częstotliwości i usilnie nadawała CQ DX, powodując tylko zakłócenia i zamieszanie. Opierając się na zdaniu wielu kolegów mój sygnał był raczej silny i takie działanie można by uznać za celowe. Miałem również ciekawy przypadek podczas pracy na paśmie 10 m, w okresie wspaniałej propagacji. Pewna stacja CB wielokrotnie wołała mnie z propozycją przejścia na częstotliwość dx-ową CB (a wiec poza dozwolonym zakresem) w celu nawiązania łączności (bo tam czeka lista chętnych na QSO). Niestety nie mogłem spełnić tych próśb, bo nie mogłem pracować na tych częstotliwościach z terenu Republiki Iraku.

Antena Waldka SP7GXP GP-7 sprawowała się znakomicie, co wielu kolegów mogło ocenić osobiście prowadząc łączności z YI9KT. Mnie szczególnie zaskoczyła dobra praca na najniższym paśmie 40 m. Około połowy października, coraz więcej osób sygnalizowało mi, że maja już łączność ze mną na 8 pasmach CW i 7 na SSB, prosząc o QSO w paśmie 160 m. Łatwo powiedzieć trudniej wykonać zważywszy, że nie było gdzie rozwinąć tak dużej anteny. Myślałem intensywnie na ten temat i w dniu 21 października, tuż przed zawodami CQWWDX SSB wykonałem i zainstalowałem inverted V 2x39 m. Zdawałem sobie w pełni sprawę, że wysokość jej zawieszenia ok. 9 m nad ziemią jest daleka od doskonałości. Jej końce zamocowałem do niezawodnych palm, a punkt zawieszenia stanowił słup po byłej stacji transformatorowej wysokiego napięcia. Psuło to trochę pracę anteny na 80 m, bo jedna znalazła się w środku drugiej.

Przeprowadziłem pierwsze łączności na tym paśmie przekonując się, że słyszalność była raczej słaba, a warunki propagacyjne mocno sporadyczne. Odległość domku Zenka SP3GTS (YI9GT) od mojego lokum wynosiła ok. 150 m. Postanowiliśmy na czas zawodów się rozdzielić. Ja pracowałem na wyższych pasmach 20-10m, natomiast Zenek na niższych, a w szczególności na 160 m, ze wspaniałej lokalizacji, położonej nad brzegiem rzeki, na wzniesieniu ok. 150 m nad poziomem terenu. W zawodach CQWWDX SSB przeprowadziłem łącznie 850 QSO - trochę pechowo się złożyło, bo w tych dniach miałem dużo pracy zawodowej.

W listopadzie coraz więcej udzielałem się wieczorami na pasmach 40 i 80 m. W połowie miesiąca opracowaliśmy z Zenkiem ambitny plan startu w zawodach CQWWDX CW w kategorii wielopasmowej - dwóch operatorów pod moim znakiem YI9KT. Nasz cel to umożliwienie jak największej liczbie stacji zaliczenie łączności z Irakiem. Aby pozyskać maszt Zenek demontuje swoją antenę 3 el. YAGI. Zamocowaliśmy natomiast delta loop 85 m pionowo, lekko pod skosem. Sprawowała się wyśmienicie na 80 i 40 m. Stacje z USA i Japonii bez problemów zaliczały łączności. Pragnę zaznaczyć, że w Iraku nie używałem wzmacniacza mocy, o co niektórzy koledzy mnie podejrzewali, bo go po prostu nie miałem. W części telegraficznej zawodów wystartowaliśmy z rozmachem na 6 pasmach. Udało się utrzymać pracę stacji przez 45 godzin. Przeprowadziliśmy łącznie 2334 QSO uzyskując 2.620.200 punktów, w międzyczasie wykonując swoje obowiązki, z których przecież nie mogliśmy być zwolnieni..