Tego rodza­ju urządzeń nie montowano podówczas na statkach pasażerskich. Stacja była umieszczo­na w specjalnej kabinie na pokładzie szalu­powym, patrząc od strony dziobu, za kajuta­mi oficerskimi. Antena, o długości 180 metrów, typu podwójne T, była rozciągnięta na wyso­kości 63 metrów między dwoma masztami. Mocny miedziany przewód, izolowany i przyspawany do metalowego kadłuba statku, pełnił rolę uziemienia. W czasie cumowania "Titanica" w porcie w Southampton dwaj radiotelegrafiści, dwudziestopięcioletni Jack Phillips i dwudzies­tojednoletni Harold Bride, przygotowali do pracy stację radiową o mocy pięciu kilowatów.

Harold Bride

Jack Phillips

     W ciągu dnia miała ona zasięg 400 mil. W godzi­nach nocnych jakość transmisji była o wiele lepsza, a zasięg stacji dochodził do 2000 mil. Różnica ta związana była z wpływem jonosfery na rozchodzenie się fal radiowych. Rezultaty te kryły w sobie pewną tajemnicę, pozostawało bowiem niejasne, dlaczego niedawno odkryte fale elektromagnetyczne rozchodzą się nie tylko w linii prostej, lecz zgodnie z wygięciem kuli ziemskiej, co do końca poprzedniego stulecia uznawano za przeszkodę niemożliwą do przezwyciężenia. Dwaj młodzi radiotelegrafiści przeprowadzali próby odbierania i nadawania depesz radiowych: wszystko działało bez zarzu­tu.