Bardzo rzeczowa rozmowa. Szkoda tylko że zabrakło czasu na telefon Pana Weissa do MOŚ.

Tak koledzy. To co zawsze uważałem za esencję krótkofalarstwa potwierdza także kolega Andrzej.
Kraje, dyplomy, TELEGRAFIA. Wspomniał też o klasyfikacjach. Nie wspomiał o zawodach, a szkoda, bo to też duża przyjemość i potrzeba sporych umiejetności żeby zająć dobre miejsce w prestizowych zawodach. Troche mało o mitach szkodliwości anten czy też promieniowania eletromagnetycznego na niskich poziomach, którego niektórzy ludzie boja sie panicznie jakby było to promieniowanie jonizujace. A przeciez fale radiowe są poniżej światła widzialnego w widmie elektromagnetycznym, a nie powyżej jak prominie X (Roentgena) czy gamma. Czy ktos boi się światła zielonego albo czerwonego? Chyba nikt? No to dlaczego boi sie fal radiowych? Przy dużych nateżeniach owszem szkodzą, ale tylko poprzez nagrzewanie tkanek.
Moim zdaniem krótkofalarstwo nie zamiera. Z tego co pamietam zawsze było niewielu krótkofalowców, a jeśli nawet było więcej to nie przekładało sie na ilość stacji pracujacych na pasmach. Teraz jest zdecydowanie więcej aktywnych krótkofalowców. Czy w Lublinie to nie powiem, ale na pasmach słyszę, że jest duzo i to na telegrafii.
Jak powiedzial kol. Andrzej praca na telegrafii to sztuka. Ale sie opłaci, bo to emisja najskuteczniejsza ze wszystkich (RTTY to tez telegrafia tylko maszynowa). Inne emisje cyfrowe tez skuteczniejsze od fonii tylko trzeba ślęczeć przy komputerze, co nie wszystkim odpowiada jako sposób realizacji hobby.
40 lat na pasmach, a brak mu aż 60 krajów - to dużo. Powinno mu brakować mniej więcej kilkunastu - tak jak mnie.